Οι εμπειρίες της πρώτης γενιάς του προσφυγικού πληθυσμού της Μικρασιατικής Καταστροφής αποτελεί ένα ανεκτίμητο πρωτογενές υλικό. Οφείλουμε να το ανιχνεύσουμε για να κατανοήσουμε: Τι σημαίνει για το 1.500.000 προσφύγων η απώλεια ανθρώπων, πατρογονικών εστιών, εκκλησιών και σχολείων. Πρέπει να 'αφουγκραστούμε', για να ανακαλύψουμε το τι πραγματικά σήμαινε για τα παιδιά και τους νέους η απώλεια της προοπτικής τους στη ζωή και στη μόρφωση. Τα χαμένα παιδικά όνειρα των 177.505 μαθητών που καταστράφηκαν μέσα στα ερείπια των 2.177 σχολείων τους που έκλεισαν, με την απώλεια των 4.500 δασκάλων τους, και την στέρηση του δικαιώματος στη μόρφωση και το όνειρο των παιδιών αυτών.